جاذبه های گردشگری

پل سفید اهواز

اهواز یکی از کلانشهرهای ایران است که در بخش مرکزی شهرستان اهواز قرار دارد و به عنوان مرکز استان خوزستان شناخته می‌شود .
رودخانه کارون پرآب ترین رودخانه ایران، با سرچشمه گرفتن از کوه های بختیاری، با ورود به اهواز، این شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌کند. بخش شرقی مرکز شهر، بافت قدیمی‌‌تر شهر و بیشتر کارخانه‌ها و اداره‌های وابسته به نفت و فولاد را در خودش جا داده است. بخش غربی کمی مسکونی‌تر است .
نخستین پل مدرنی که بر روی رودخانه کارون در اهواز ساخته شده پل سیاه ( پل فلزی راه آهن ) است که در سال 1308 احداث شد و راه‌آهن سراسری را به بندر امام خمینی ( بندر شاپور سابق ) متصل می‌کرد. این پل که به دلیل رنگ سیاه بدنه و پایه‌ های آن به این نام خوانده می‌شود امروزه نیز در شهر قرار دارد و دارای 1150 متر طول و 6 متر عرض است .
در سال 1312 اریک کسوندسن، ریاست اداره بهره‌برداری راه‌آهن ناحیه جنوب اهواز و معاونت فنی و مهندسی این اداره سیف‌الله‌خان، مشاور پروژه ساختمان، طرح ایجاد یک پل جدید بر روی کارون را در یازده صفحه به وزارت کل طرق و شوارع ارایه کردند .
در آن زمان نزدیک به پنجاه سال از احداث و افتتاح پل بروکلین، نخستین پل فلزی جهان گذشته بود. این طرح برای سهولت عبور و مرور اهالی شهر اهواز بود و سه محل برای اجرای آن پیشنهاد شد. این پل اولین پل ماشین‌رو و عابر پیاده به شمار می‌رفت که اهواز قدیم و جدید را به هم مربوط می‌کرد.
در پی ارایه این طرح، قراردادی بین میرزا علی خان منصور - وزیر طرق و شوارع ایران - و اسکارلیندال - نماینده شرکتی سوئدی منعقد شد. بر اساس این قرارداد شرکت مذکور -که به سنتاب شهرت داشت- مسوولیت ساخت پل کارون اهواز و امتحان زمین و تهیه نقشه‌های اصلی را بر عهده گرفت. کل هزینه عملیات را پنج‌ میلیون و هفتصد و هشت هزار ریال (5.807.000 ریال) برآورد کردند و بانک ملی ایران موظف شد آن را طی ۱۲ فقره چک بپردازد. شرکت سنتاب، کشور سوئد را به عنوان منبع تهیه فولاد مورد نیاز و سایر مصالح و لوازم ساختمان پل در نظر گرفت و پس از تایید رسمی سفارت ایران در استکهلم این امر به این کشور سپرده شد .
در روز سی ام شهریور ۱۳۱۵ این پل با بیش از هفت ماه تاخیر به ناحیه راه‌آهن جنوب تحویل داده شد و در آن زمان کارشناسان سنتاب ضمانت بیست و چهار ماهه و عمر مفید پنجاه ساله آن را تضمین کردند. این پل در تاریخ پانزده آبان ۱۳۱۵ افتتاح و عبور و مرور اهالی از شهر قدیم اهواز به شهر جدید شروع شد. البته استفاده از این پل شرایطی نیز داشت که عبارت بودند از :
۱- در زمان عبور، بیش از یک ماشین روی پل حرکت نکند .
۲- حرکت چند درشکه پشت سرهم روی پل ممنوع باشد .
۳- سرعت اتومبیل روی پل بیش از ۵ کیلومتر در ساعت نباشد .
این پل تماما فلزی است و 501.2 متر طول و 9.8 متر عرض دارد. دو پیاده رو در این پل تعبیه شده و در وسط آن نیز مسیر اتومبیل ها قرار گرفته است .
دو دهانه (قوس) بزرگ پل ۱۳۶ و ۱۳۰ متر طول دارند و سه دهانه میانی ۴۹ متری و دو دهانه کناری به طول های ۱۲ و ۲۰ متر نیز در کنار آنها قرار گرفته اند. پل سفید را بر روی پایه بتنی ساخته اند و تمامی قطعات پل با استفاده از پیچ و مهره به هم وصل شده اند.
در گذشته عبور و مرور درشکه و وسایل نقلیه سبک، انسان و احشام و … از طریق این پل انجام می‌شد و امروزه عبور عابران و وسایل نقلیه به صورت یک طرفه بر روی آن صورت می‌گیرد .
این اثر در تاریخ 26 آبان 1378 با شماره ثبت ۲۴۹۳ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت تا حفاظت های لازم از آن صورت گیرد. اولین عملیات بازسازی پل در تابستان سال ۱۳۸۹ در دستور کار قرار گرفت و قرار بر این شد که عملیات جوش‌کاری اتصالات و قطعات فرسوده و همچنین رنگ‌آمیزی پل صورت گیرد. انجام نورپردازی نیز بخش دیگری از این عملیات بود و تجهیزات مورد نیاز برای آن با حمایت مالی بانک ملی از کشور ایتالیا تهیه شدند .
هدف از این بازسازی، رفع خطرهای احتمالی به دلیل گذشت چندین سال از عمر مفید پنجاه ساله پل بود و بهینه‌سازی، مرمت و احیای سمبل تاریخی شهر نیز اهداف دیگر پروژه را تشکیل می‌داد .
آنچه که در نگاه اول توجه هر کسی را به خود جلب می‌کند رنگ سفید پل است که آن را به عروس شهر شبیه می‌کند. همچنین این پل به عنوان نماد شهر اهواز نیز محسوب می‌شود.
سالانه گردشگران زیادی که به اهواز سفر می‌کنند مخصوصا در اواخر پاییز و اوایل بهار که از گرمای هوا کاسته شده از این پل نیز بازدید می‌کنند. جدا از زیبایی های پل، جوش و خروش کارون از دیگر دلایل محبوبیت پل سفید است که مردم را به حاشیه خود می‌کشاند و لحظاتی به یاد ماندنی را به آنها هدیه می‌دهد .

پل طبیعت تهران

پل طبیعت تهران پل عابر پیاده ایست که به عنوان سازه ای مدرن و زیبا و از نماد های شهر تهران محسوب می‌شود. این پل به منظور اتصال بوستان آب و آتش در غرب به پارک طالقانی در شرق که توسط بزرگراه مدرس از هم جدا شده اند طراحی شده است.
در مسابقه ای که در سال 1387 از طرف شرکت نوسازی عباس آباد وابسته به شهرداری تهران برگزار شد و در آن عنوان شده بود که پل باید به گونه ای طراحی شود که مسائل زیست محیطی در طراحی آن مورد توجه قرار گیرد، دارای جاذبه های تفریحی باشد و تنها برای عبور و مرور به کار نرود و چهره ارتفاعات البرز را از جنوب به شمال مخدوش نکند، شرکت دیبا که در زمينه معماری، طراحی و تولید سازه های پارچه ای (سازه های چادری) در ايران فعالیت می‌کنند طرح پل طبیعت را مطرح و به عنوان طرح برنده برگزیده شد.
ساخت این پل که بزرگترین پل غیر خودرویی کشور است از پاییز سال 1389 آغاز و در پاییز 1393 پایان یافت. پس از افتتاح پل طبیعت تهران در مهر 1393، این پل به سرعت به یک فضای جمعی شهری تبدیل شد و مورد استقبال عموم قرار گرفت .
برخلاف پل های عابر پیاده که عملکرد صرفا عبوری دارند، این پل با طول 270 متر غیر از عملکرد ارتباط پیاده بین دو عرصه طبیعی شهر، با هدف حضور، مکث و دوام افراد ساخته شده است و به این منظور فضاهایی برای نشستن، فضاهای سبز و پوشش گیاهی و نیز رستوران‌ها و کافه‌هایی در سطوح مختلف آن طراحی و تعبیه شده است تا از این طریق میزان ماندگاری و دوام حضور افراد در فضا را افزایش دهد. خلق این سازه‌ی چالش برانگیز در ایران بی سابقه بوده و بر خلاف تمامی پل ها که با نقش عبوری طراحی و ساخته می‌شوند، پل طبیعت آن چنان که از نام آن بر می‌آید، به عنوان یک فضای شهری پویا و سرزنده، خود به عنوان یک مقصد شهری نقش آفرینی می‌کند که به عنوان یک فضای شهری به صورت آزادانه تمامی اقشار قادر به بهره مندی از آن هستند.
پل طبیعت تهران با ارتفاع 40 متر از سطح زمین در سه طبقه ساخته شده، طبقه نخست با وسعت 1450 متر مربع و دیوار های شیشه ای فضاهایی مانند کافه، رستوران و گالری ها را شامل می‌شود. طبقه دوم با وسعت 2870 متر مربع بیشتر برای عبور و مرور و توقف های کوتاه و نشستن بر روی سکو های تعبیه شده مورد استفاده است. این طبقه دارای طراحی خاص فضای سبز است همچنین دید فوق العاده ای از اطراف تهران به شما می‌دهد. طبقه سوم با مساحتی برابر 571 متر مربع به صورت دو حلقه بر روی طبقه دوم قرار گرفته اند که ظرفیت زیادی برای ورود مردم دارند و بهترین جای پل برای تماشای مناظر زیبا و گرفتن عکس های یادگاری و ملاقات های دوستانه و خانوادگی است.
پل طبیعت توسط معماری جوان به نام خانم لیلا عراقیان ( متولد 1362 ) در سن 25 سالگی طراحی شده و با کمک همکاران دیگر او در گروه دیبا همچون علیرضا بهزادی تکمیل شده است.
لیلا عراقیان فارغ‌التحصیل معماری از دانشگاه شهید بهشتی و فوق لیسانس از دانشگاه بریتیش کلمبیا است که در سال 1384 به همراه همکارش علیرضا بهزدای شرکت سازه های پارچه ای دیبا را تاسیس کردند. شرکت دیبا پس از اجرای سازه های چادری پارک آب و آتش تهران، به مسابقهٔ طراحی پل طبیعت دعوت شد و طرحشان برگزیده شد .
پل طبیعت تنها سازه ای زیبا در دل طبیعت نیست. این پل یک سازه شگفت معماری است. سازه ای که از سوی مراکز علمی و دانشگاهی و مهندسی کشور مورد تقدیر قرار گرفته است. برای نخستین بار سال 92 انجمن فولاد ایران، این سازه را سازه برتر فولادی کشور در سال 92 شناخت. هنوز چند هفته از بهره برداری این پل نگذشته بود که جایزه جهانی خشت طلایی به پل طبیعت تعلق گرفت و در فصل پایانی سال 93 پل طبیعت در رده 6 پل برتر کشور در سال 1393 معرفی شد.
جوایز دیگر شامل : برترین پل شهری در چهارمین کنفرانس بین المللی پل در دانشگاه امیرکبیر، تهران در سال 1393 - جایزه Architizer A+ در بخش پل و بزرگراه ها، نیویورک، ایالت متحده امریکا در سال 1394 - جایزه MEIDAA در بخش پروژه های عمومی و شهری خاورمیانه، دوبی، امارت متحده عربی در سال 1394 - جایزه نقره ای IPMA برای مدیریت پروژه، پاناما در سال 1394 - جایزه معماری آسیا، استانبول، ترکیه در سال 1394 - جایزه معمار برای فضاهای عمومی، تهران، ایران در سال 1394 - جایزه بین المللی خوارزمی در سال 1396
همچنین لیلا عراقیان به همراه علیرضا بهزادی در سال ۲۰۱۶ جایزه معماری آقاخان که یکی از معتبرترین جوایز بین‌المللی معماری است را دریافت نموده است.
منبع : fa.wikipedia.org - dibats.com - abasabad.tehran.ir